ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အဂၤါ (၁၂) ပါး

• (႐ုပ္နာမ္တရားတို႔ကုိ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းျဖင့္ ေဝဖန္ေဟာၾကားေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဝိဘင္း)
  
  ၁ - သုတၱႏၲဘာဇနီယ
  (သုတၱန္နည္းျဖင့္ ေဝဖန္ေဟာၾကားေသာ သုတၱႏၲဘာဇနီယနည္း)
  
  ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အဂၤါ (၁၂) ပါး
  
  
  (၁) သစၥာေလးပါးတို႔ကုိ မသိျခင္း 'အဝိဇၨာ'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျပဳျပင္စီရင္မႈ 'သခၤါရ' တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
  
  (၂) ျပဳျပင္စီရင္မႈ 'သခၤါရ'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' သည္ ျဖစ္၏။
  
  (၃) သိမႈ 'ဝိညာဏ္'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ 'နာမ္႐ုပ္' သည္ ျဖစ္၏။
  
  (၄) 'နာမ္႐ုပ္'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ 'အာယတန' ေျခာက္ပါးသည္ ျဖစ္၏။
  
  (၅) 'အာယတန' ေျခာက္ပါးဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ' သည္ ျဖစ္၏။
  
  (၆) ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ'သည္ ျဖစ္၏။
  
  (၇) ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ 'တဏွာ'သည္ ျဖစ္၏။
  
  (၈) တပ္မက္မႈ 'တဏွာ'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စြဲလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္' သည္ ျဖစ္၏။
  
  (၉) စြဲလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ 'ဘဝ'သည္ ျဖစ္၏။
  
  (၁ဝ) 'ဘဝ'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶေနျခင္း 'ဇာတိ' သည္ ျဖစ္၏။
  
  (၁၁) ပဋိသေႏၶေနျခင္း 'ဇာတိ'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အုိျခင္း 'ဇရာ', ေသျခင္း 'မရဏ' သည္ျဖစ္၏။
  
  (၁၂) အုိျခင္း 'ဇရာ', ေသျခင္း 'မရဏ'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စုိးရိမ္ပူေဆြး ျခင္း 'ေသာက'၊ ငုိေႂကြးျခင္း 'ပရိေဒဝ'၊ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း 'ဒုကၡ'၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း 'ေဒါမနႆ'၊ ျပင္းစြာပူေလာင္ျခင္း 'ဥပါယာသ' တို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ ဤဆုိခဲ့ၿပီး ေသာနည္းျဖင့္ခ်မ္းသာႏွင့္ မေရာေသာ ဤဆင္းရဲမႈ အစုအပံု၏ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ ျခင္းသည္ ျဖစ္၏။
  
  ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သုတၱန္နည္း-မွ၊ ဝိဘဂၤၤပါဠိေတာ္၊ အဘိဓမၼာပိဋက။

သဗၺဇယမဂၤလာ ဂါထာ

ဂါထာျဖစ္ေပၚလာပံု

အရွင္အာနႏၵာမေထရ္က ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အသေရေတာ္ကို ေနေရာင္၊ လေရာင္၊ စ်ာန္၀င္စားေနသူ၏ ကိုယ္ေရာင္၊ ေကာသလမင္းၾကီး၏ တင့္တယ္ေသာ အသေရတုိ႔ျဖင့္ ႏိူင္းယွဥ္ျပီး ခ်ီးက်ဴးေလွ်ာက္ၾကားေတာ္မူေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ဒိ၀ါ တပတိ” အစရွိေသာ ဤဂါထာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ဒိ၀ါ တပတိ အာဒိေစၥာ ၊ ရတိၱမာ ဘာတိ စႏိၵ မာ ။
သႏၷေဒၶါ္ ခတၱိေယာ တပတိ ၊ စ်ာယီ တပတိ ျဗဟၼေဏာ ။
အထ သဗၺမဟာရတၱိ ံံံ ၊ ဗုေဒၶါ တပတိ ေတဇသာ ။

အာဒိေစၥာ ၊ ေနမင္းသည္ ။ ဒိ၀ါ ၊ ေန႔အခါ၌ ။ တပတိ ၊ ေလာက အလယ္ တင့္တယ္ပါေပ၏ ။

စႏၵိ မာ ၊ လမင္းသည္ ။ ရတၱိ ံ ၊ ညဥ့္အခါ ၌ ။ ဘာတိ ၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ တင့္တယ္ပါေပ၏ ။

သေႏၷေဒၶါ ၊ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာ စံုလင္ဆင္ယင္ထားေသာ ။ ခတၱိေယာ ၊ ျပည့္ရွင္မင္းသည္။ တပတိ ၊ တင့္တယ္ပါေပ၏ ။

စ်ာယီ ၊ သမာပတ္ ၀င္စား လ်က္ရွိေသာ ။ ျဗဟၼေဏာ ၊ရဟႏၱာ ပုဂၢိဳလ္ သည္ ။ တပတိ ၊ တင့္တယ္ပါေပ၏။

အထ ၊ ထိုမွ ႀကဴး၍ ထူးသည္ကား ။ ဗုေဒၶါ ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၊သဗၺံ ၊ အလံုးစံုေသာ။ အေဟာရတၱိ ံ၊ ေန႔ညဥ့္ကာလပတ္လံုး၊ ေတဇသာ၊ တန္ခိုးေတာ္ အနႏၱ ျဖင့္၊ တပတိ ၊ အံ့ႀသ ေလာက္ဖြယ္ ေလာကအလယ္၌ တင့္တယ္ပါေပ၏။

မဂၤလာရွိိဖို႔ သဗၺမဂၤလာ ဂါထာကို ရြတ္ႀကပါစို႔ ။

ဤဂါထာကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ အရာခပ္သိမ္း ေလာကီေလာကုတၱရာ က်က္သေရမဂၤလာ တိုးတက္ေစႏိုင္သည္။ ဥစၥာစီးပြား ႀကီးပြားတိုးတက္ျပီး ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ကင္းျငိမ္းကာ အရာရာကို ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္။

သီဟိုဠ္ကၽြန္း (သီရိလကၤာ)ကၽြန္း ဘာတိကမင္းလက္ထက္ ပညာရွိအမတ္ႀကီးတဦးသည္ မင္းတရားႀကီးက ပိဋကတ္သံုးပံုထဲက ရတနာသံုးပါးလံုးပါတဲ့ ဇယမဂၤလာ ေအာင္ျခင္းဂါထာတပုဒ္ကို ရြတ္ဆိုပါ ခိုင္းရာ ဤ ဒိ၀ါ တပတိ ဂါထာက္ို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ရာ မင္းတရားႀကီးက ဆုေတာ္ေငြ-၁၀၀၀-ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤဂါထာကို တေထာင္တန္ ဒိ၀ါ တပတိ ဂါထာ-ဟုလည္း အမည္တြင္လ်က္ ရွိသည္။ ဤဂါထာကို ေန႔စဥ္မွန္မွန္ ရြတ္ပါက ရာထူးတိုးျခင္း အထက္လူႀကီး၏ မ်က္ႏွာသာေပး ေျမႇာက္စားျခင္း ခံရမည္။ 

 Source: http://myittaryik.blogspot.sg မွဓမၼဒါန ကူးယူေဖၚျပသည္။

အပၸမာဒလကၤာ

ရုပ္နာမ္ဓမၼ၊ သခၤါရတို႔

ကိုယ္ကဤပံု၊ ျဖစ္လိုတံုလည္း
တစ္ဖံုဆင္ကြဲ၊သူတစ္နည္းျဖင့္
ေဖာက္လႊဲတတ္စြာ၊ ဓမၼတာကို
ပညာစကၡဳ၊ ေမွ်ာ္ေထာက္ရႈ၍--

ယခုပင္လွ်င္၊ မအိုခင္က
ၾကိဳတင္ေကာင္းမႈ၊ ၾကိဳးစားျပဳေလာ့။

ယခုပင္လွ်င္၊ မနာခင္က
ၾကိဳတင္ေကာင္းမႈ၊ ၾကိဳးစားျပဳေလာ့။

ယခုပင္လွ်င္၊မေသခင္က
ၾကိဳတင္ေကာင္းမႈ၊ၾကိဳးစားျပဳေလာ့။

ရတုခ်ိန္ေထာက္၊ ဤခါေရာက္မွ
ခ်ဳပ္ပ်က္ခႏၶာ၊ ေသပိမ့္ငွာဟု
သတၱ၀ါ ခပင္း၊ ရွင္ေသမင္းႏွင့္
မိတ္သင္းဖြဲ႔လ်က္၊ အခ်ိန္းအခ်က္
တစ္စကၠန္႔မွ၊ မရွိၾကဘူး။

အပၸမာေဒန ဘိကၡေ၀ သမၼာေဒထ၊
ဘုရားစကား၊ လိုက္နာပြားကာ
တရား လက္မလႊတ္ၾကေစႏွင့္။

ၾသကာသကန္ေတာ့နည္းႏွင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္

ၾသကာသ- ၾသကာသ-ၾသကာသ --ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ၊ သဗၺေဒါသ ခပ္သိမ္းေသာ အၿပစ္တို႔ကို၊ ေပ်ာက္ပါေစၿခင္း အက်ဳိးငွာ၊ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ၊ တစ္ၾကိမ္၊ ႏွစ္ၾကိမ္၊ သံုးၾကိမ္ေၿမာက္ေအာင္၊ ဘုရားတရနာ၊ တရားရတနာ၊ သံဃာရတနာ၊ ရတနာၿမတ္သံုးပါးတို႔ကို၊ အ႐ိုအေသ အေလးအၿမတ္ လက္အုပ္မိုး၍ ႐ွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေၿမာ္မာန္ေလွ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏ အ႐ွင္ဘုရား။

(ဆုေတာင္းၿခင္း) ။ ။ ကန္ေတာ့ရေသာ အက်ဳိးအားေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊ ရပ္ၿပစ္႐ွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၊ ဝိပတၱိတရားေလးပါး၊ ဗ်သနတရားငါးပါးတို႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ၿငိမ္းသည္ၿဖစ္၍ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗၺာန္တရားေတာ္ၿမတ္ကို ရပါလို၏ အ႐ွင္ဘုရား။

မွတ္ခ်က္-၁။ ။ မိဘ/ဆရာတို႔ကို ကန္ေတာ့သည့္အခါ အထက္ပါ ကန္ေတာ့မ်ဳိးတြင္ “ရတနာၿမတ္သံုးပါးတို႔ကို”ေနရာ၌ “ရတနာၿမတ္သံုးႏွင့္တကြ မိဘတို႔ကို” သို႔မဟုတ္ “ရတနာၿမတ္သံုးပါးႏွင့္တကြ ဆရာသမားတို႔ကို” ဟူ၍ ထည့္ဆိုပါ။

မွတ္ခ်က္ ၂။ ။ ေဖာ္ၿပခဲ့ေသာ ၾသကာသဆို႐ိုးသည္ ပုဂံေခတ္မွစ၍ ယေန႔တိုင္ အသံုးၿပဳေနေသာ ဆို႐ိုးၿဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃာ့နာယကအဖြဲ႔က တစ္ၿပည့္လံုးအတြက္ တစ္မူတည္းၿဖစ္ေအာင္ ခ်မွတ္ထားေသာ ဆို႐ိုးၿဖစ္သည္။ “တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ တစ္႐ြာ တစ္ပုဒ္ဆန္း” မၿဖစ္ေစဘဲ စည္းလံုးညီညြတ္မႈကို ေ႐ွ႕႐ႈ၍ ဤမူကိုသာ အသံုးၿပဳၾကပါ။

အဓိပၸါယ္႐ွင္းလင္းခ်က္မ်ား

ၾသကာသ= =ခြင့္ၿပဳေတာ္မူပါ၊
႐ွိခိုးကန္ေတာ့ခြင့္ၿပဳရန္ ခြင့္ေတာင္းၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ႐ိုေသမႈကိုအေလးအနက္ၿပဳလို
ေသာေၾကာင့္ သံုးၾကိမ္ ႐ြတ္ဆိုသည္။

ကာယကံ= =ကိုၿဖင့္ ၿပဳလုပ္ရေသာအမႈ။

ဝစီကံ= =ႏႈတ္ၿဖင့္ ေၿပာဆိုရေသာအမႈ။

မေနာကံ= =စိတ္ၿဖင့္ ၾကံစည္ေသာအမႈ။

သဗၺေဒါသ= =ခပ္သိမ္းေသာအၿပစ္။

ရတနာသံုးပါး ဦးထိပ္ထား

ရတနာသည္ စိတ္ကို႐ႊင္လန္းဝမ္းေၿမာက္ေစတတ္၏။ ႐ွားပါး၍ အဖိုးထိုက္တန္၏။ ႏွစ္သက္ၿမတ္ႏိုးဖြယ္လည္း ၿဖစ္၏။

စန္ေ႐ႊေငြပတၱၿမားပုလဲ စသည္တို႔သည္ ေလာကီရတနာမ်ားၿဖစ္ၾက၏။ သားသမီး,ေၿမးၿမစ္, ဆင္ၿမင္းစသည္တို႔သည္လည္း ေလာကီရတနာမ်ားဟု ေခၚ၏။

ဘုရား၊တရား၊သံဃာ(ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃာ)တို႔ကို ေလာကုတၱရာ ရတနာမ်ားဟု ေခၚ၏။

ဤေလာက၌ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတို႔သည္ အ႐ွားပါးဆံုး၊ အဖိုးအထိုက္တန္ဆံုး၊ ႏွစ္သက္ၿမတ္ႏိုးဖြယ္အေကာင္းဆံုး ရတနာမ်ားၿဖစ္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃာတို႔ကို ရတနာၿမတ္သံုးပါးဟု ေခၚ၏။

ဗုဒၶရတနာသည္ တရားအလံုးစံုကို အလိုလိုသိၿမင္ႏိုင္ေသာ သဗၺညုတဥာဏ္ပိုင္႐ွင္ ၿမတ္ဘုရားၿဖစ္သည္။

ၿမတ္ဘုရားပြင့္ေသာအခါႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ရန္ အလြန္ခဲယဥ္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶတရနာသည္ အလြန္႐ွားပါးေသာရတနာၿဖစ္၏။

ရတနာ ဆိုတာ

ရတနာ ဆိုတာ ႏွစ္သက္ေစတတ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာေစတတ္တယ္။

ေရႊ၊ ေငြ၊ေက်ာက္သံ ပတၱျမား စသည္တို႔ကို ေလာကီရတနာ လို႔ေခၚတယ္။

ဘုရား၊တရား၊သံဃာ ကို ေလာကုတၱရာရတနာ လို႔ေခၚတယ္။ (ေလာကုတၱရာ=ေလာကမွလြတ္ေျမာက္ေစေသာ)

ရတနာ အနက္ (၅) မ်ိဳး။

၁။ အၾကင္အရာသည္အရိုအေသအေလးအျမတ္ျပဳအပ္သည္။

၂။ အဖိုးမ်ားစြာထိုက္တန္သည္။

၃။ အတုလည္းမရွိ။

၄။ ေတြ႔ျမင္ရန္ခဲယဥ္းသည္။

၅။ ျမတ္ေသာသူတို႔၏သံုးေဆာင္ရာျဖစ္သည္။

ရတနာ အနက္ (သေျပကန္ဆရာေတာ္)။

ေလးစားျမတ္ႏိုး၊

အဖိုးထိုက္တန္၊

တုမဲ့ဟန္ႏွင့္၊

ျမင္ရန္ခဲလတ္၊

သူျမတ္တို႔သာ၊

သံုးေဆာင္ရာ၊

ရတနာအနက္ငါး။

ေလာကီရတနာ မ်ားသည္ေဘးအႏၱရာယ္ကိုမတားဆီးနိုင္သည့္အျပင္ သူခိုး၊ဓါးျပ စသည့္

အႏၱရာယ္မ်ားကိုဖိတ္ေခၚသည္။ ပိုင္ဆိုင္သူတို႔အားလည္း ေလာဘ ႏွင့္တပ္မက္ေစၿပီး၊ မာန

ႏွင့္ေထာင္လႊားေစသည္။ ေသသည့္အခါ ၎ ေလာကီရတနာ မ်ားကိုဆြဲလမ္းလွ်င္ ၿပိတၱာဘ၀

ေရာက္နိုင္သည္။

ေလာကုတၱရာရတနာ မ်ားက ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားမွ ကာကြယ္ေပးသည့္အျပင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ေမာဟ၊မာန စေသာကိေလသာမ်ားကိုေလ်ာ့နည္းေစသည္။ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ အား

အာရံုျပဳ၍ေသဆံုးလွ်င္ သုဂတိဘံုသို႔ေရာက္ရွိသည္။

ဒါေၾကာင့္ ေလာကီရတနာမ်ား ( နီလာ၊စိန္၊ ေၾကာင္မ်က္ရြဲ၊ ပတၱျမား၊ ျမ၊ ေဂၚမုတ္၊ ဥႆဖရား၊ သႏၱာ၊ပုလဲ)နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ န၀ရက္ (၉) သြယ္ လက္စြပ္ ၀တ္ထားမဲ့ အစား ေလာကုတၱရာ ရတနာ သံုးပါးကို ႏွလံုးမွာ ေဆာင္ထားၾကပါဆို႔။

Source: http://ahchitsone.blogspot.com မွဓမၼဒါန ကူးယူေဖၚျပသည္။

ဘုရား႐ွိခိုးဂါထာ

ေဒါက္တာ အရွင္ကုမာရာ ဘိ၀ံသ (D.Litt)

( ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး )

အဂၢမဟာပ႑ိတ- အဘိဓဇ အဂၢမဟာ သဒၶမၼေဇာတိက

အက်ိဳးေဆာင္ခ်ဳပ္ -ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕

ဓမၼလက္ေဆာင္

အရဟံ ဗဟိ - အႏၱ - ဇယံ - သုဂတံ၊

အမိတံ ၀ိရဇံ လလိတံ အတုလံ။

စရဏံ တိ - ဘ၀ူပ - သမံ ယမကံ၊

သုခဒံ သရဏံ ပဏမာမိ ဇိနံ။

၁။ အရဟံ - ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏။

၂။ ဗဟ - အႏၱ - ဇယံ - အတြင္းအပရန္ကို ေအာင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၃။ သုဂတံ - ေကာင္းေသာစကားကို ေဟာေျပာတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၄။ အမိတံ - မႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာ ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၅။ ၀ိရဇံ - ကိေလသာျမဴကင္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၆။ လလိတံ - တင့္တယ္ သပၸါယ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၇။ အတုလံ - အတုမရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၈။ စရဏံ - အက်င့္ စရဏႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၉။ တိ - ဘ၀ူပ - သမံ - ဘံုသံုးပါး၌ ကိေလသာ ျငိမ္းေအးေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၁၀။ ယမကံ - ေရမီးအစံုစံု တန္ခိုးျပာဋိဟာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၁၁။ သုခဒံ - ခ်မ္းသာကို ေပးစြမ္းႏိုင္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၁၂။ သရဏံ - ကိုးကြယ္အားထားရာျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

၁၃။ ဇိနံ - မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ျမင္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ပဏမာမိ ရွိခိုးပါ၏။

ေမြးေန႔ဆုိတာ အိုပြဲပါ

ဓမၼမိတ္ေဆြ ေ၀ေနယ်မ်ား ၾကည္ညိဳသဒၵါ ပြားႏိုင္ပါရန္ႏွင့္ ေမြးေန႔ရွင္အား ဤ Post ျဖင့္မွတ္တမ္းတင္ အပ္ပါသည္။

တစ္ေန႔တစ္ခါ ေမြးေန႔ပါ လူမွာေခၚရိုးရိွ။
တကယ္ေျပာင္းတာ ၊ ရုပ္ နာမ္ပါ ၊ ခႏၶာမျမဲသိ။
ရုပ္နာမ္ ဓမၼ မျမဲႀက ခဏခဏ ေျပာင္းေန၏
ေသမင္းမွတ္တိုင္ ေနာက္တစ္တိုင္ ရင္ဆုိင္ေရာက္လာ၏
ေမြးေန႔ဆုိတာ ေသပြဲပါ ေသခ်ာဥာဏ္ျဖင္႔ႀကည္႔။
အသက္ သိကၡာ ႀကီးစရာ လူမွာႏွစ္မ်ိဳးရိွ။
အသက္ႀကီးရံု အားမစံု အကုန္ေႀကာက္ရ၏
အသိမႀကြယ္ အက်င္႔ကြယ္ အိုပယ္ျဖစ္သြား၏
အက်င္႔သိကၡာႀကီးမွသာ မွန္စြာစိတ္ေအး၏
ႀကီးေလ လွေလ ေအးျမေပ လူေတြခ်စ္ႀက၏
အသိမွန္ကန္ ကိုယ္႔ဖို႔က်န္ ဧကန္စိတ္ေအး၏။
( ေယာဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး )

ေရွာင္ကြယ္ ဓမၼ အႏၱရာယ္မ်ား

“နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ”

ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အ၀ိဇၨာ အေမွာင္ထုေၾကာင့္ ၀ိဇၨာဉာဏ္ကင္းေပ်ာက္ကာ နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ မျပဳႏိုင္ဘဲ ရွိခဲ့သည္မွာ ဂဂၤါ၀ါလု သဲစုမကေအာင္ ဘုရားအဆူဆူလည္း ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ျပီ၊ အသေခ်ၤအနႏၲ ဒုကၡသည္ ဘ၀ေတြလည္း စံုခဲ့ျပီ၊ မာနတံခြန္ အလံထူျပီး လူ႔ခ်မ္းသာ စၾကာမင္း၊ နတ္ခ်မ္းသာ သိၾကားမင္းႏွင့္ ကမၻာမ်ားစြာ သက္တန္းရွည္ၾကာ စ်ာန္ခ်မ္းသာ ခံစားျပီး ျဗဟၼာမင္းၾကီး အျဖစ္ႏွင့္လည္း ဘ၀မ်ားစြာ ခံစားခဲ့ေခ်ျပီ။ ရရွိထားသည့္ ခ်မ္းသာေလး အစဥ္ျမဲေနသည္ အထင္တစ္လံုးႏွင့္ ရက်ိဳးမနပ္ခဲ့သည့္အျဖစ္တို႔ႏွင့္သာ စံုခဲ့လွေပျပီ။

သာသနာႏွင့္လည္းၾကံဳ၊ သာသနာကိုလည္း ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ကာမွ ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာေတာ္က နားထဲသို႔ ေရာက္ခြင့္ရကာ ႏွလံုးသားမွာ ဘုရားတည္ႏိုင္ၾက၏။ သာသနာႏွင့္လည္း မၾကံဳ၊ ၾကံဳဆံုပင္ျငားေသာ္လည္း သာသနာေတာ္ကိုမၾကိဳက္ေတာ့ အမွားေနာက္ ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေနရသည္ႏွင့္ ဘုရားစကား နားမခ်မ္းသာ ကုလားမည္း ျမက္ထမ္းသမားလို တရားနာရာ၌ ခါးလည္းပူ နာလည္းပူတြင္ ခါးကိုသာအပူခံႏိုင္၊ နားကိုေတာ့ အပူမခံႏိုင္သကဲ့သို႔ျဖစ္ျပီး ႏွလံုးသားမွာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို ပယ္ခြင္းၾကကုန္၏။

အ၀ိဇၨာ- မသိမႈေၾကာင့္ “ေပါက္တတ္ကရေတြ အေတာ္လုပ္တတ္တဲ့ေကာင္”ဟူ၍ ေလာကီ အလုပ္တို႔တြင္ အသံုးမက်မႈတို႔ကို အခ်င္းခ်င္း ကဲ့ရဲ႕ျခင္းျပဳၾက၏။ ေလာကုတၱရာပညာရဖို႔ အ၀ိဇၨာ အဓိပၸါယ္မွာ-
- သိသင့္တာေတြကို မသိတာ အ၀ိဇၨာ၊
- မသိသင့္တာေတြကို သိေနတာ သည္လည္း အ၀ိဇၨာပင္ျဖစ္၏။”
သိသင့္တာေတြကို သိမထားေတာ့ ကိုယ္ထင္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ေတာ့၏။ မသိသင့္တာ ေတြကိုသာ သိထားျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ္လုပ္တာ အမွန္ထင္ျပီး ေလွ်ာက္လုပ္ျပန္ပါသည္။ ဘုရားစကားကို ပယ္ခြင္းမိလို႔ ထိုထိုေသာ အမွားေတြရင္းျပီး ရရွိခဲ့သည့္အျမတ္တို႔မွာ ဘ၀၏ ဒုကၡဇာတ္လမ္း၌ ဆက္လက္ကာ သ႐ုပ္ေဆာင္ေနၾကရသည့္အျဖစ္ႏွင့္ အာမေျငာင္းတမ္း ဆို၊ မ်က္ရည္မခန္းစတမ္း ငိုၾကရျပီး ေကြးေနေအာင္ က၊ ေဆြးေနေအာင္ လြမ္းျပၾကရင္း မျငီးေငြ႔စတမ္း ေနခဲ့ၾကသည္မွာ ကမၻာအသေခ်ၤအနႏၲ ရွိခဲ့ေလျပီ။

၀ဋ္သံုးပါး

၀ဋ္သံုးပါး

၀ဋ္ ဆိုသည္ ထပ္ကာထပ္ကာ ျဖစ္ေနသည္ကိုဆိုပါသည္။ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ဳိး ခံစားရၿပီး၊ မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းက်ဳိးခံစားရမည္ဟူကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ကံကံ၏ အက်ဳိးကို နားလည္ၾကပါသည္။

မိမိျပဳသမွ်ကံမ်ား ဧကန္မခ် မိမိထံျပန္လာေလသည္။ တနည္း မိမိျပဳခဲ့ေသာ မေကာင္းမႈမ်ားအတြက္ ၀ဋ္ေႀကြးမ်ား ကုိ ေပးဆပ္ရမည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္တိုင္ပင္ မလြတ္ပါေခ်။

ေလာဘ-ေဒါသမ်ားျဖင့္ အဟုတ္ထင္- အတည္ယူ ၿငိတြယ္ဆုပ္ကိုင္ကာ ျပဳလုပ္ေသာ ျပဳလုပ္မႈမ်ားတြင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈမ်ား မဆံုးႏုိင္ေအာင္ရွိေနေလသည္။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အတိတ္ဘ၀၊ ယခုဘ၀ မ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကံမ်ား ၀ဋ္ေႀကြးမ်ား အသၤေခ် (မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္) ရွိေလသည္။

ထိုကံေႀကြး၊ ၀ဋ္ေႀကြးမ်ားကို ေက်ေအာင္ ခႏၶာျဖင့္သာ ဆပ္ရပါက...ဆပ္လိုက္ ထပ္တင္လိုက္ႏွင့္ အဆံုးမရွိပါေခ်။

သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ႀကီးမွ ခႏၶာျဖင့္သာ ၀ဋ္ေႀကြးမ်ားေပးဆပ္ရပါက ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ စားခဲ့ေသာ ငါးေျခာက္ျပား ႀကီးမ်ား ဘ၀လည္း တခ်ိန္တြင္ ျပန္ေရာက္ကာ ျပန္လည္အစားခံရဦးေပမည္။ ဟု လည္းေကာင္း၊ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးမွ အရုိးေတြ ေတာင္လိုပံုေအာင္ ခႏၶာျဖင့္ ဘ၀ေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ၿပီးေသာ္လည္း အဆံုးမရွိႏိုင္ေသး ဟု ဆံုးမပါသည္။
 ဒီလိုဆိုရင္ အဆိုပါ ၀ဋ္ေႀကြးမ်ားကို မည္သုိ႔ ေပးဆပ္ပါမွ ေက်ေအး ကုန္ခမ္းပါမည္နည္း။

အဆိုပါ ၀ဋ္ေႀကြးမ်ားကို အမွန္တကယ္ ေျပေစ ေၾကေစလိုပါက ''ငါ(သူ)ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ငါ(သူ)ခံရတယ္။ ငါ(သူ)မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ငါ(သူ)မေကာင္းတာခံရတယ္။" ဆိုေသာ ငါ(သူ) ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ ရႈေထာင့္ထက္ ပိုမို ေက်ာ္လြန္ကာ ေလးေလးနက္နက္  နားလည္ဖို႔လိုအပ္ပါသည္။


 ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာလာ ဘ၀၏အမွန္တရားျဖစ္ေသာ ၀ဋ္ေၾကြး သံုးပါး (၀ဋ္ သံုးပါး)အေၾကာင္း ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ .....
ငါ(သူ) ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ ရႈေထာင့္ထက္ ေက်ာ္လြန္ကာ ေသခ်ာစြာ နားလည္ဖို႔လုိအပ္ေပသည္။

ဓာရဏပရိတ္ေတာ္

ဓာရဏသုတ္ေတာ္( ျဖစ္စဥ္)
ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ညီေတာ္ အာနႏၵာအား ဓာရဏသုတ္ေတာ္ကို ေဟာ၍ လူဒါယကာ-ဒါယိကာမတုိ႔အား တစ္ဆင့္ ေဟာၾကားရန္၊ ရွင္းလင္း သင္ျပရန္ အမိန္႕ရွိေသာ သုတ္ေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။

ဓာရဏ ပရိတ္ေတာ္တြင္ ၀ိပႆိ၊ သိခီ၊ ေ၀ႆဘူ၊ ကကုသန္၊ ေကာဏာဂံု၊ ကႆပ၊ ေဂါတမ တည္းဟူေသာ ဘုရားခုႏွစ္ဆူအား ရွိခိုးပါ၍ က်ေရာက္ လတၱံ႕ေသာ ေဘးခပ္သိမ္း ရန္ခပ္သိမ္း ကင္းျငိမ္းေအာင္ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တုိ႔ကို ဖြဲ႕ဆုိထားသည္မွစ၍ ဓာရဏသုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚရြတ္ဆုိ ပြားမ်ားခဲ့ၾကပါသတည္း။

တုိက္တြန္းခ်က္။ ။ ဓာရဏပရိတ္ေတာ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္ဘုရား၏ အာေ၀ဏိကဂုဏ္ေတာ္ ၁၈-ပါးကို ေဖာ္ျပထားသည္။ ဤဂုဏ္ ၁၈-ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သီးျခား ကိုယ္ပုိင္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္သည္။ အျခား မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၌မွ် ဤဂုဏ္မ်ိဳး မရွိေခ်။ ရဟႏၱ ာႏွင့္ ပေစၥကဗုဒၶမ်ား၌ ေသာ္မွ ဤ ဂုဏ္သတၱိမ်ိဳး မရွိၾက။ စင္စစ္အားျဖင့္ ဓာရဏပရိတ္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အာေ၀ဏိက ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကို ခ်ီးက်ဴး ပူေဇာ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ေကာင္းျမတ္ေသာ ေစတနာျဖင့္ တာ၀န္ ၀တၱရားမ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနသူ အားလံုးတုိ႔သည္ ဓာရဏ ပရိတ္ေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ပါမူ အ,ကာလ မရဏမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္သည္။ အ,ကာလ မရဏႏွင့္ မေတြ႕ၾကံဳရ-မေတြ႕ၾကံဳနုိင္။

အ,ကာလ မရဏ ဆုိသည္မွာ သူတစ္ပါး လက္နက္ျဖင့္ ေသရျခင္း၊ သူတစ္ပါး ပေယာဂျဖင့္ ေသရျခငး္၊ က်ားကိုက္ ေသရျခင္း၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးက ေသရျခင္း၊ ကားေမွာက္၍ ေသရျခင္း စသည့္ ဥပေစ ၦဒက ကံေၾကာင့္ ေသရျခင္းမ်ိဳးမ်ားကို ဆုိသည္။ ဓာရဏ ပရိတ္ကို ရြတ္ဖတ္သူမွာ အ,ကာလ မရဏ အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္သည္။

သတၱ၀ါတုိင္း လူတုိင္းပင္ တစ္ေန႔ေန႔၌ ေသရမည္မွာ ဓမၼတာ ျဖစ္သည္။ အ,ကာလ မရဏမွ လြတ္ေျမာက္သည္ဟု ဆုိသည္မွာ ဥပေစၦဒက ကံေၾကာင့္ မေသရ၊ မေသႏုိင္ျခင္းကို ဆုိသည္။ ျဖစ္ျမဲ ဓမၼတာအရ ေသခ်ိန္က်မွသာ ေသရသည္။

ရွင္းျပပါဦးအံ့-ေသရျခင္း ေလးမ်ိဳးရွိသည္။
(၁) အသက္တမ္း ကုန္၍ ေသရျခငး္ “အာယုကၡယမရဏ”၊ အသက္တစ္ရာတမ္း၌ အႏွစ္တစ္ရာ ပတ္၀န္းက်င္မွ်သာ ေနၾကရသည္။ ျမတ္စြာဘုရားေသာ္မွ အႏွစ္ ၈၀-သာ ေနရသည္။

(၂) ကံကုန္၍ ေသရျခငး္ “ကမၼကၡယမရဏ”။ မိမိ ကုသုိလ္ကံအေလ်ာက္သာ ေနရသည္။ ကံကုန္လွ်င္ အရြယ္ ေကာင္းတုန္း၌လည္း ေသရသည္။ ႏုိ႕စုိ႔ အရြယ္ စသည္၌လည္း ေသရသည္။

(၃) သက္တမ္းႏွင့္ ကံ ၂-ပါးလံုး ကုန္၍ ေသရျခငး္ “ဥဘယကၡယမရဏ”။

(၄) အထက္ မရဏ ၃-မ်ိဳးမွ တစ္ပါး အျခားပေယာဂ တစ္ခုခုေၾကာင့္ သစ္စိမ္းခ်ိဳး ခ်ိဳးျဖတ္သကဲ့သို႔ ေသရျခင္းမ်ိဳး “ဥပေစၦဒက မရဏ” ဟူ၍ ေသရျခင္းမ်ိဳး ၄-မ်ိဳးရွိသည္။

ပထမ ေသျခင္း ၃-မ်ိဳးကို ဘုရား၊ ရဟႏၱာ၊ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တုိ႔ေသာ္မွ မလြန္ႏုိင္။ ယင္း မရဏ ၃-မ်ိဳးမွာ ေသရုိး ေသစဥ္ ဓမၼတာ မရဏ ျဖစ္သည္။

ဥပေစၦဒက မရဏကို အ,ကာလမရဏ ဟု ေခၚသည္။ ေသခ်ိန္ မေရာက္ေသးဘဲ ေသရျခင္းသည္ အ,ကာလ မရဏ ျဖစ္သည္။ ဓာရဏ ပရိတ္ေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ျခင္း အားျဖင့္ အ,ကာလ မရဏကို တားျမစ္ ပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္သည္။ ေစတနာ ျဖဴစင္သူတို႔ အ,ကာလ မရဏမွ ကင္းလြတ္ၾကပါေစေသာ္။

အခ်စ္ကံေတြ ဘာေၾကာင့္ ဆိုးရတာလဲ

ေလာကမွာ လူသားတိုင္းအခ်စ္နဲ႔ ကင္းႏိုင္တဲ့သူရယ္လို႔ မရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္။ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ အခ်စ္နဲ႔ကင္းႏိုင္တဲ့ သူေတြေတာ့ရွိၾကမွာပါ။ အမွန္ေတာ့ ရဟန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂါမ္မျဖစ္သေရႊ႕ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ရွိေနၾကရဦးမွာပါ။ အခ်စ္ဆိုတာ ရွိေနသေရႊ႕ အခ်စ္နဲ႔ဆက္ႏႊယ္ေနတဲ့ ခံစားမႈျပႆနာေတြကလည္း ၾကံဳေတြ႔ေနၾကရဦးမွာပါ။ အခ်စ္နဲ႔ပါတ္သက္တဲ့ျပႆနာေတြမွာ အခ်စ္ေၾကာင့္ဘ၀ပ်က္သြားၾကရတဲ့သူေတြ၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုအဆံုးသတ္သြားတဲ့သူေတြ၊ အခ်စ္အေပၚမွာမူတည္ၿပီး ဘ၀လမ္းေၾကာင္းေတြ ေျပာင္းလဲသြားရတဲ့သူေတြ မ်ားစြာပါ။ ဒီေတာ့ အခ်စ္နဲ႔ပါတ္သက္တဲ့ေရာဂါေတြကို ကုသဖို႔ေဆးကေတာ့ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနျပန္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာၾကားဆံုးမခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ စိတ္မွာျဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါေတြကို ကုသဖို႔ တရားေဆးေတြပါပဲ။ ေဆးဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ေရာဂါတစ္မ်ိဳးတည္းအတြက္ မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ေရာဂါမ်ိဳးစံုအတြက္ပါ.. လူမႈေရးေရာဂါ၊ က်န္းမာေရးေရာဂါ၊ စီးပြားေရးေရာဂါ၊ ပညာေရးေရာဂါ၊ နာေရးေရာဂါ၊ ေသေရးေရာဂါ၊ အခ်စ္ေရးေရာဂါ၊ အိမ္ေထာင္ေရးေရာဂါ စသည္စသည္ျဖင့္ ေရာဂါေပါင္းစံုပါပဲ။

ဘုရားရွင္ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ၀ဋ္ေၾကြးေတာ္

မည္သူမဆို ကုသိုလ္ျပဳက ကုသိုလ္အက်ဴိး(ကုသလ၀ိပါတ္)ကို ရရွိမည္ျဖစ္ျပီး အကုသိုလ္ အမႈကို ျပဳပါက အကုသိုလ္၏ အက်ဴိး(အကုသလ၀ိပါတ္)ကို ခံၾကေပလိမ့္မည္။ သံသရာမွ

မလြတ္မခ်င္း မိဃာကကံ ပာုေခၚေသာ ကုသိုလ္၊ အကုသုိုလ္ကံ တို.၏ အက်ဴိးေပးျခင္းကို ခံရေပလိ္မ့္မည္။
“၀ဋ္မွာအျမဲ ၊ ငရဲမွာအပ” ဆိုသည့္အတုိင္း ၀ဋ္ေၾကြးရွိပါက ျပန္လည္ေပးဆပ္ၾကရစျမဲပင္။
ဤ၌ လူ ၊ နတ္ ၊ ျဗပာၼာတို.၏ ပတၱျမားသင္းက်စ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္ပင္ လွ်င္ နုစဥ္ ကာလ က်ဴးလြန္မိေသာ အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ဴိး၀ိပါတ္(၁၂) ပါးကိုေပးဆပ္ခဲ့ရပါေသးသည္။ လူတို.သည္ မေကာင္းေသာ ကာယကံမႈ ၊ ၀စီကံမႈ ၊ မေနာကံမႈ တို.ေၾကာင့္ သံသာ၌ အနာေရာဂါျဖစ္ျခင္း ၊ ေဘးျဖစ္ျခင္း ၊ ဆင္းရဲျခင္းတို.ကို ခံစားၾကရသည္ ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္လည္း အေလာင္းေတာ္ဘ၀က ျပဳမွားမိေသာ အက်ဳိးကို ခံခဲ့ရသည္။ ဘုရာရွင္ ေပးဆပ္ခဲ့ရေသာ ၀ဋ္ေၾကြးေတာ္ (၁၂)ပါးမွာ-
၁ ။ ဒုကၠရစရိယာအက်င့္ကို ေျခာက္နွစ္တိုင္ က်င့္ရျခင္း ၊
၂ ။ စိဥၹမာဏ၀ိကာ၏ မပာုတ္မမွန္ စြပ္စဲြမႈကို ခံရျခင္း ၊
၃ ။ သုႏၵရီပရိဗိုဇ္မ ၏ စြပ္စဲြမႈကို ခံရျခင္း ၊
၄ ။ သုႏၵရီပရိဗိုဇ္မ ေသေသာေၾကာင့္ မင္းနွင္တကြ ျပည္သူတို.၏ ယံုမွားသံသယျဖင့္ စြပ္စဲြသည္ကို ခံရျခင္း၊
၅ ။ ေဒ၀ဒတ္က ေက်ာက္တံုးမ်ားျဖင့္ လုပ္ၾကံသည္ကိုရင္ဆိုင္ရျခင္း ၊
၆ ။ ေက်ာက္ခ်ပ္ပဲ့ထြက္ လြင့္စင္ျပီး ေျခမေတာ္ကို ထိမိကာ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ထြက္ရျခင္း ၊
၇ ။ ေဒ၀ဒတ္ေၾကာင့္ ေျခမေတာ္ ေသြးစိမ္းတည္၍ သမားေတာ္ၾကီး ဇီ၀ကမွ ဓားျဖင့္ ခြဲသည္ကို ခံရျခင္း ၊
၈ ။ နာဠာဂီရိဆင္ျဖင့္ တိုက္သည္ကို ခံရျခင္း ၊
၉ ။ ဦးေခါင္းေတာ္ခဲသည့္ ေ၀ဒနာကို ခံစားရျခင္း
၁၀ ။ ၀ါတြင္းသံုးလလံုးလံုး လြန္စြာမွၾကမ္းတမ္းသည့္ မုေယာဆြမ္းကိုသာ ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ရျခင္း
၁၁ ။ ေက်ာကုန္းေတာ္နာရျခင္း
၁၂ ။ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳခါနီး၌ ၀မ္းေတာ္လားရျခင္း စသည္တို. ျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာတင္ျပအပ္ပါသည္….။

မွတ္ခ်က္။
ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းမ်ားအဖြဲ႕  စစ္ထက္ႏိုင္ ဘေလာ့မွ ဓမၼဒါန ကူးယူေဖာ္ျပသည္။

ႏႈတ္၊ ၀စီ

ပါးစပ္ထဲကဓါးမတစ္ေခ်ာင္းမွသည္..

ေအာ္.. ပါးစပ္.. ပါးစပ္..။ ေတာ္ေတာ္ ထိန္းရခက္တဲ့ ပါးစပ္ပါပဲ။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ဆံုးမၾသ၀ါဒ ေပးခဲ့ပါတယ္..။ လူေတြကို အကုသုိလ္အေပးဆံုးဟာ စိတ္ၿပီးရင္ ႏႈတ္ဆိုတဲ ပါးစပ္ပါပဲတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္..။ မုန္းေစခ်င္ရင္လည္း ဒီပါးစပ္.. ခ်စ္ေစခ်င္ရင္လည္း ဒီပါးစပ္ပါပဲ..။ ဒီပါးစပ္ေၾကာင့္ အမ်ားသူငါကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာဆိုႏုိင္သလို.. အမ်ားသူငါကို အကုသုိလ္ေတြ ပြားေစေအာင္ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္ေနာ္။ ဒီႏႈတ္ေၾကာင့္ အကုသုိလ္ေတြ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေစႏုိင္ၿပီးေတာ့ အပါယ္သုိ႕ ဆင္းသြားရတဲ့ သာဓကေတြ.. သံသာရာတေလ်ာက္လံုးမွာ ခႏၶာနဲ႕ အဆမတန္ေအာင္ ေပးဆပ္သြားရတဲ့ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ၀စီဆိုတဲ့ ႏႈတ္ေလးကို ထိန္းေစခ်င္တာပါ။ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းဟာ (၅)စကၠန္႕ေလာက္ေတာင္ မၾကာလိုက္ေပမယ့္ ေပးဆပ္လိုက္ရာတာေတြက ဘ၀(၅၀၀)မကေအာင္ပါပဲေနာ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ပါးစပ္ထဲက ဓါးမတစ္ေခ်ာင္းလို႕ ေျပာလိုက္ရတာပါ။ ဓါးမဆိုတဲ့ စကားေလးက ေသးမ်ားေသးသြားမလားေတာင္ မသိပါဘူးေနာ္။ ဓါးမနဲ႕တူတဲ့ ပါးစပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ခႏၶာနဲ႕ အဆမတန္ေပးဆပ္သြားရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

(၈) ဗကျဗဟၼာႀကီးကို ႏွိမ္နင္းဆံုးမကာ ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

အခါတစ္ပါး ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မိစၦာဒိ႒ိအယူမ်ား ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အယူက “ဒီကိုယ္ႏွင့္တကြ ျဗဟၼာေလာကႀကီး ဟာ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတယ္။ သီးသန္႔ျဖစ္ေနၿပီး ေရြ႕ေလ်ာတဲ့သေဘာလည္းမရွိ။ ဒီျဗဟၼျပည္မွာ ပဋိသေႏၶေနလာသူမရွိ သလို အိုသူ၊နာသူ၊ေသသူလည္းမရွိ၊ ဒီျဗဟၼျပည္ကေန အျခား လြန္ျမတ္ေသာ ထြက္ေျမာက္ရာလည္းမရွိ” လို႔ အားေကာင္းတဲ့ သႆတမိစၦာဒိ႒ိ အယူ ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ဟာ ဥကၠ႒ၿမိဳ႕ သုဘဂေတာအုပ္အတြင္း အင္ၾကင္းပင္ရင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနခုိက္ ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္အႀကံကို သိေတာ္မူတဲ့အတြက္ ေကြးေသာလက္ မဆန႔္မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ အင္ၾကင္းပင္ရင္းမွ ကြယ္ၿပီး ဗကျဗဟၼာႀကီးရွိရာ ပဌမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ျပည္ကို ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

(၆) သစၥကပရိဗိုဇ္ကို ပညာျဖင့္ ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

ဘုရားရွင္ ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ ျပာႆဒ္အေဆာင္မွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီအခါ နိဂ႑တကၠတြန္းရဲ႕သား သစၥက ဆိုတဲ့ ပရိဗုိဇ္ဟာ ေ၀သာလီျပည္မွာ ေနၿပီး ၊ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ၿပီး ေျပာဆိုတတ္တဲ့အေလ့ရွိတယ္၊ သူ႔ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ပညာရွိ ဆိုၿပီး ေၾကြးေက်ာ္ထားတဲ့အတြက္ လူအမ်ားကလည္း သူ႔ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ 

(၅) စိဥၥမာဏ၀ိကာ၏ စြတ္စြဲတဲ့စကားကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

ေ၀ေနယ်သတၱာ၀ါမ်ား သာ၀ကမ်ားဟာ အရိယာမ်ားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ား တေျဖးေျဖး ပ်႕ံႏွံ႕ေတာ္မူလာတဲ့အျပင္ လူနတ္အမ်ားရဲ႕ ပူေဇာ္မႈဟာလည္း အလြန္ထင္ရွားလာပါတယ္။ ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္မႈမ်ား ထင္ရွား လာေပမဲ့ သာသနာျပင္ပက ပုဂၢိဳလ္္မ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ တိတၳိတို႔မွာေတာ့ လာဘ္လာဘမ်ား တေျဖးေျဖး ဆုတ္ယုတ္လာပါေတာ့တယ္။

(၄) အဂၤုလိမာလကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

ေကာသလတုိင္း အတြင္း တစ္ေနရာတြင္ ဆုိးသြမ္းၿပီး အားႀကီးလွတဲ့ လူဆိုးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔နာမည္က အဂၤုလိမာလ လို႔ ေခၚပါတယ္။ သူဟာ တကၠသိုလ္ျပည္ ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးထံမွာ ပညာသင္ယူေနစဥ္အတြင္း ဆရာႀကီးက တပည့္မ်ားရဲ႕ ဂံုးေခ်ာစကား ကို ယံုၾကည္ကာ လက္ၿငိဳးေပါင္းတစ္ေထာင္ ယူခဲ့ရန္ အဂၤုလိမာလအား ေျပာပါတယ္။ အဂၤုလိမာလလည္း ဆရာစကားကို ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ ဆရာခုိင္းတဲ့အတိုင္း လက္ၿငိဳးေပါင္းတစ္ေထာင္ ရဖို႔အတြက္ အားထုတ္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူဟာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕သမွ် လူမ်ားအား လက္ညိဳးကိုယူ၊ လူကုိလည္းသတ္ျဖတ္ကာ ေသာင္းၾကမ္းခ်င္တုိင္း ေသာင္းၾကမ္း ေနပါေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ေကာသလတိုင္း သာ၀တၳိၿမိဳ႕ထဲ ဆြမ္းခံကာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးအၿပီး၊ ေန႔လည္ဖက္ သပိတ္သကၤန္းတို႔ ကို ျပင္ဆင္ကာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္တစ္ပါးတည္း ခရီးရွည္ႀကီးကို ေျခလ်င္ျဖင့္ ၾကြေတာ္မူပါတယ္။ ၾကြေတာ္မူမယ့္ေနရာက လူဆိုးႀကီး အဂၤုလိမာလ ရွိတဲ့ေနရာ ျဖစ္တယ္။

(၃) နာဠာဂီရိဆင္ကို ေအာင္နုိင္ျခင္း

ရွင္ေဒ၀ဒတ္ရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင့္ ေက်ာက္ခ်ပ္လႊာတစ္ခု လြင့္စင္ကာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခမေတာ္ ကို ထိခိုက္မိကာ ေသြးစိ္မ္းတည္ခဲ့ရတယ္။ ထိုအနာကိုဆရာဇီ၀ကက ေဆးကုေပးတဲ့အတြက္ က်န္းမာစြာ ရွိေနေတာ္မူပါတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္အား နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ သတ္ျဖတ္ရန္ႀကံစည္ေနတဲ့ ရွင္ေဒ၀ဒတ္က “ ရဟန္းေဂါတမကို ဘယ္သူလူတစ္္ဦး တစ္ေယာက္မွ သတ္ျဖတ္ဖို႔ မတတ္နုိင္ၾကဘူး။ ဘုရင္အဇာတသတ္ဆီမွာေတာ့ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ကိုလည္းမသိ။ လူျမင္ရင္သတ္ျဖတ္ေလ့ရွိၿပီး အလြန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးဟာ ရဟန္းေဂါတမကို သတ္နိုင္လိမ့္မယ္” လို႔ အႀကံျဖစ္ၿပီး ဘုရင္အဇာတသတ္အား ထိုအေၾကာင္းကို ေျပာျပရာ ဘုရင္ကလည္း မင္းဆရာသေဘာအတုိင္း လက္ခံပါတယ္။

(၂) အာဠ၀ကဘီလူးကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

အာဠ၀ီျပည္ အစိုးရတဲ့ အာဠ၀ကမင္းဟာ သူခိုး ဓျမရန္၊ အတုိက္အခံမင္းတို႔ရဲ႕ ရန္ကို ႏွိမ္နင္းဖို႔ ရည္ရြယ္ကာ အေလ့အက်င့္ျဖင့္ေစရန္ (၇)ရက္တစ္ႀကိမ္ ေနာက္ပါမ်ာားနဲ႔အတူ သမင္ေတာ့သို့ ေတာလည္ထြက္ၾကပါတယ္။ အာဠ၀ကမင္းဟာ သမင္တစ္ေကာင္ကို လုိက္ရာ သံုးယူဇနာအေရာက္မွာ ဖမ္းမိၿပီး သမင္ကို ထမ္းကာ ယူေဆာင္လာခဲ့ရာ တစ္ေနရာမွာ ပေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီပေညာင္ပင္ကို အပိုင္စားရထားတာက အာဠ၀ကဘီလူးပါ။

(၇) နေႏၵာပနႏၵ နဂါးမင္းကို ဆံုးမနိုင္တဲ့ နည္းဥပေဒသမ်ားအား ညြန္ၾကားေတာ္မူၿပီး ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ဟာ နံနက္မိုးေသာက္ လင္းခါနီးအခ်ိန္မွာ ေလာကဓါတ္တစ္ခြင္ကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူတဲ့အခါ နေႏၵပနနၵနဂါးမင္းကို ျမင္ပါတယ္။ နဂါးမင္းရဲ႕ ေရွးကုသုိလ္ဥပနိႆယ ရွိ/မရိွ ၾကည့္ေတာ္မူတဲ့အခါ နဂါးမင္းဟာ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳမႈ မရွိ၊ မိစၱာအယူရွိတာကို ျမင္ေတာ္မူတယ္။ ဒီမိစၱာအယူကို ဘယ္သူ ေခ်ခၽြတ္နိုင္မလဲ လို႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္တဲ့အခါ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကို ျမင္ ေတာ္မူပါတယ္။ သို႔ႏွင့္နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကုိယ္လက္သုတ္သင္ေတာ္မူၿပီး “ ခ်စ္သားအာနႏၵာ…ငါဘုရား တာ၀တႎသာနတ္ကို သြားမယ္၊ ရဟန္းေတာ္ ငါးရာကို ေျပာၾကားထားေပးပါ” လို႔ အာနႏၵာအား ေစခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ 

(၁) မာရ္နတ္ကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ နံနက္မွာ သုဇာတာ လွဴဒါန္းတဲ့ ႏို႕ဃာဆြမ္းကို လက္ခံၿပီး၊ ေနရဥၹရာျမစ္ဆီသုိ႔ သြားပါတယ္။ ထိုျမစ္ရဲ႕ တစ္ေနရာ သုုပၸတိ႒ိတ ေရခ်ဳိးဆိပ္မွာ ေရခ်ဳိးေတာ္မူၿပီး ေအးျမတဲ့သစ္ပင္အရင္းမွာ ထိုင္ကာ ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို ထန္းသီးမွည့္ပမာဏ ခန္႔ (ထန္းသီးအေစ့အရြယ္)ကို ၄၉ လုပ္ဘုဥ္းေပးပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ဆြမ္းအလုပ္တုိင္းမွာ နတ္ျဗဟၼာမ်ားက လူနတ္မ်ားစားနိုင္တဲ့ ၾသဇာမ်ား ထည့္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားျဖစ္ၿပီး ၄၉ ရက္ၾကာတဲ့အထိ ဘာမွမစားဘဲ ေနေတာ္မူနိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ မဟာေဗာဓိရဲ႕ အေရွ႕ဖက္ ပလႅင္ေတာ္ေပါက္ရာ ေနရာသုိ႔ ေရာက္တဲ့အခါ “ဒီေနရာဟာ ေရွး ဘုရားရွင္တို႔ ကိေလသာၿဖိဳဖ်က္ေတာ္မူ ရာ ေနရာျဖစ္တယ္” လို႔ သိေတာ္မူၿပီး ပါလာတဲ့ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို အဖ်ားက ကိုင္ကာ ႀကဲျဖန္႔လိုက္တာနဲ႔ ျမက္မ်ားကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ရတနာ ပလႅင္ေတာ္အသြင္ ျဖစ္ တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။

ေအာင္ျခင္း (၈) ပါး

အနတၱလကၡဏသုတ္ ရွစ္လံုးဖြဲ႕ျမန္မာကဗ်ာမ်ား

ႏိုင္ငံေတာ္ ဩဝါဒါစရိယ

ေညာင္ေ႐ႊၿမိဳ႕

သာသနဝိပုလေ႐ႊဂူစာသင္တိုက္

ပဓာနနာယကဆရာေတာ္

အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘဒၵႏၲဝိလာသာဘိဝံသ

သီကံုးေရးသားအပ္ေသာ

အနတၱလကၡဏသုတ္

ရွစ္လံုးဖြဲ႕ ျမန္မာကဗ်ာမ်ား

(အမႊန္း)

နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

၁။         သေခ်ၤေလးရပ္ သိန္းကပ္ခါမွီ၊

အေလာင္းမင္းသိဒၶတ္ ျဖည့္လတ္ပါရမီ။

ဘဝေနာက္ဆံုး ေပါင္း႐ံုးစံုညီ၊

ျမတ္ဗုဒၶ ပြင့္ရခ်ိန္တန္ၿပီ။      ။

၂။         သကၠရာဇ္ထံုး ရာ့သုံးႏွစ္ခြင္၊

ကဆုန္လစန္း ျပည့္ဝန္းေန႔တြင္။

လံုးစံုတရား သိျငားကုန္စင္၊

ျမတ္ဘုရား ပြင့္ျငားေရႊပလႅင္။            ။

၃။         သစၥာေလးပါး တရားမွန္ကိုု၊

ေလာကထြတ္ထား ထင္ရွားျပလို။

သဟမၸတိ မည္ရွိေရႊကိုယ္၊

ပန္ေလွ်ာက္ထား သနားစိတ္ပိုမို။        ။

၄။         သကၠရာဇ္ထံုး ရာ့သုံးႏွစ္ခြင္၊

ကဆုန္လစန္း ျပည့္ဝန္းေန႔တြင္။

ဥဒည္လဝန္း ေပၚထြန္းလာစဥ္၊

ဖလ္ေနဝန္း ေနာက္ကၽြန္းလုလုဝင္။     ။

၅။         ဝဂၢီပဥၥ ဓမၼမိတ္ေဆြ၊

သားငွက္ေဘးမဲ့ ေပးတဲ့ၿမိဳင္ေျခ။

အရိယာ,တက္ဆင္း ေသဌ္နင္းေအာင္ေျမ၊

တရားဦး ရင့္က်ဴးပရေမ။     ။

၆။         ဓမၼစကၠ ေဟာျပေလလွ်င္၊

ဝဂၢီရဟန္း ကၽြတ္တန္းေထစဥ္။

ေသာတာပန္မ်ား ျဖစ္ျငားကုန္စင္၊

ဝါဆိုလ ဆုတ္ထငါးရက္တြင္။            ။

ရ။         ျပည္ဗာရာဏ အရိယေအာင္ေျမ၊

သားငွက္ေဘးမဲ့ ေပးတဲ့ၿမိဳင္ေျခ။

လြတ္ေျမာက္ဖို႔က်ိဳး ေမွ်ာ္ကိုးရွာေဖြ၊

အနတၱ ေဟာျပလကၡေဏ။               ။

၈။         (သုမိတၱာ)မည္ရ ဓမၼစၾကာ၊

မ်ိဳးခ်စ္သမီး ဖြဲ႕စည္းတည္ကာ။

(ေထြဦးစီး႐ံုး) ရႊင္ၿပံဳးၾကည္သာ၊

ျမတ္ဘုရား ဝတ္တြားပူေဇာ္ပါ။           ။

၉။         အနတၱတရား ပြားမ်ားေစရည္၊

လြတ္ေျမာက္ဖို႔က်ိဳး ေမွ်ာ္ကိုးယံုၾကည္။

ရွင္ေတာ္ျမတ္စြာ့ အနတၱေရႊစည္၊

ရြတ္ဆိုမႊန္း ေဆာ္ရြမ္းပါေတာ့မည္။

(သာဓု… သာဓု… သာဓု…)

တရားမၾကြယ္ အထုပ္ငယ္လွ်င္

ေအာက္ေဖၚျပပါ ကဗ်ာေလး ကေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေမာင္းေထာင္ေျမဇင္းေတာရ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ရဲ႔ ညီအငယ္ဆုံး ျဖစ္သူ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ဓမၼစရိယဦးေဌးလႈိင္ေရးသားခဲ့ တာ ျဖစ္ပါတယ္..။ ဆရာႀကီး ရဲ႔ ေျမဇင္းေယာဂီအေတြ႔ အႀကဳံမ်ား လုိ႔ နာမည္ ေပးထားတ့ဲ အသံဖုိင္ေလးထဲက လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ႏွစ္ေလာက္ က နာယူခဲ့စဥ္က မွတ္သားထားမိတဲ့ (ေလးခ်ဳိး) ကဗ်ာေလး ျဖစ္ပါတယ္. http://www.nibbana.com ကရခဲ့တာ ပါ..။

ဆရာႀကီးက တရားအားထုတ္ရင္း ပစၥယပရိဂၢဟ ၪာဏ္ ရလာေတာ့ ဘဝေတြ ရႈပ္ယွက္ ခတ္ေန ေအာင္..ျမင္ရတဲ့အခါ ၊ သံေဝဂ ၪာဏ္ အလြန္ရင့္သန္ ၊ ရုံးၾကြ လာတာမုိ႔ ေမာင္းေထာင္ေျမဇင္းေတာရ ေက်ာင္းေလး မွာေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။ ေရးမိၿပီး ဆရာႀကီး ကသူစြဲထုံခဲ့တဲ့ ဝါသနာအစြဲ ကုိလည္း တရားအသိ နဲ႔ ျပန္လည္ ရႈမွတ္ ခဲ့ျပန္ပါေသးတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါအုံးေနာ္။

*အထုပ္ကေလးေတြ ကုိယ္စီထမ္းပါလုိ႔

လာလမ္းကုိတဲ့ ေမွ်ာ္ၾကည့္ကြယ္…( ျပန္ၾကည့္မယ္)။

*ေနမဝင္ခင္

ေညာင္ညဳိ ရိ္ပ္မွာ ေခၽြးသိပ္ စုိ႔ကြယ္..။

*ၾကည့္စမ္းဟယ္…

ဟုိအေနာက္ေတာင္စြယ္မွာ ျဖင့္….ေနကြယ္ လုပါပေကာ။

*အခြင့္ေကာင္းေတြ…တစ္ေရွာင္ေရွာင္လြဲခဲ့ၿပီမုိ႔

ဝကၤပါ အထဲ ေမွာင္ထဲမွာလ…..

တစ္ေယာက္ ထဲေယာင္လည္လည္ နဲ႔

ခရီးသည္..အုိ ဘဲ့ သံသရာခရီးသည္…

ခရီးသည္ သင့္ေနာင္ေရးကုိ..(ကြယ္..)ေတြးရစိတ္ေမာ..။

-ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြက ေတာ့ ေတြးဆစိတ္ေမာ။

-မင္းတုိ႔ ငါတုိ႔ေတြကေတာ့ ကႏၱာရ ခရီးမွာ

အာရုံငါးပါးတည္း ဟူေသာ…..

အဆိပ္သီးေတြကုိ…အဝစား-- စားၿပီးေတာ့ ေငးက်အိပ္ေမာ..။